بازي درماني اضطراب كودكان به او نمي گويد چه كاري انجام دهد، او كاملاً تمام تصميمات خود را مي گيرد و براي تمام احساسات، خواسته ها، تصميمات و نيازهاي ابراز شده اش احترام و اعتبار قائل هست.

به عبارت ديگر، مهم نيست كه كودك چه كاري انجام مي دهد، هيچ كس او را قضاوت يا ارزيابي نمي كند. در حقيقت بازي درماني اضطراب كودكان يك راه عالي براي تشويق فرزندتان به صحبت و خنديدن با شما است و مهارت‌هاي مهمي مانند برخورد با موقعيت هاي ناشناخته‌ و همچنين شكست را به او آموزش مي‌دهد.

بازي درماني در منزل
۱.بازي هيولا
با كودك به اتاق او رفته و از او بخواهيد عروسك يا شي را به عنوان هيولا انتخاب كند، اگر كودك در انتخاب مشكل داشت مي تواند خودش براي كودك انتخاب كند اما بهترين كار اين است كه به كودك اجازه انتخاب بدهيد. سپس هيولا را دست خود بگيريد و به سمت كودك برويد و همزمان از عبارتي مانند « گمشو هيولا»، « سمت ما نيا» و عباراتي همانند اين استفاده كنيد.

در اين بازي هيولا به كودك نمي رسد و واكنش هاي مختلفي نشان مي دهند تا زماني كه هيولا به كم ترين فاصله از كودك برسد و سپس بازي متوقف مي شود و يوه ديگري به خود مي گيرد. اين دفعه هيولا دور مي شود و كودك آرام به دنبال هيولا مي رود و او را تعقيب مي كند. بهتر است كودك را تشويق كنيد تا احساسات خود را با كلمات بيان كرده و حتي در اين راه بزرگنمايي كند.

حتي مي توانيم از كودك بخواهيم تا با پا و دست خود به هيولا ضربه بزند. در دو حالت رفتارهاي كودك بسيار شديد و حالت افراز و تفريط مي شود. كودكاني كه اضطراب شديد يا اضطراب پس از صانحه را تجربه مي كنند ممكن است خشك شوند و هيچ حركتي از خود نشان ندهند يا با پرخاشگري زيادي به هيولا حمله كنند و ممكن است پرخاشگري آن ها در حدي باشد كه حتي والدين آن ها نتوانند كنترلش كنند.

پيشنهاد مشاور: ۹ بازي احساسات براي كودكان (كودكان ۹ تا ۱۵ سال)

به مرور كودك مي تواند نقاشي از هيولا خود كشيده و آن را پاره يا دور بيندازد.

مي توانيد داستان هايي بسازيد و با استفاده از آن داستان ها روحيه كودك خود را بهبود ببخشيد مثلا پتويي كه وقتي زير آن مي روي ديگر هيولا تو را نمي بيند.

بازي درماني اضطراب كودكان
۲. بازي خنده
اين بازي درماني اضطراب كودكان براي مشكلات اجتماعي و گوشه گيري بسيار مناسب مي باشد. آيا كودك شما به سختي لبخند زده يا در برابر لبخند زدن مقاومت مي كند؟ اين كار نشانه افسردگي، اضطراب، اختلال نافرماني و كمال گرايي مي باشد.

هدف از اين بازي اين است كه كودك بتواند آزادانه احساسات خود را نشان دهد. اين بازي براي زماني مناسب است كه بچه ها دور هم جمع شده و در حال بازي هستند در اين شرايط از آن ها بخواهيد كه سعي كنند بازيكن ديگري را بخندانند، در حالي كه طرف مقابل تلاش مي كند تا نخندد، اما نمي توانند او را لمس كنند. حتي مي توانيد شما هم وارد بازي شويد فقط دقت كنيد كه كودك ناراحت و گريان نشود و جو شاد را برقرار سازيد.

اين بازي درماني اضطراب كودكان بايد به سرعت انجام شود و جاي خود را عوض مي كنند.

اين تكنيك براي كودكاني مناسب است كه دوستان زيادي ندارند و مي ترسند كه با ديگران ارتباط برقرار كنند و از اين امر احساس اضطراب پيدا مي كند.

منبع:كانون مشاوران ايران-بازي درماني اضطراب كودكان

پنج نشانه اصلي كه نشان مي دهد كودك شما داراي اضطراب جدايي است و برخي از مواردي كه بايد براي كمك به آن در در نظر بگيريد در اين مقاله ذكر شده است:

۱. كودك شما وقتي از اتاق بيرون مي آيد گريه مي كند
به عنوان مثال، نوزاد بين سنين چهار تا هشت ماهگي ممكن است زماني كه قادر به ديدن مراقب خود در اتاق نباشد، علائم بيماري و اضطراب شديد را نشان دهد كه شامل گريه يا علائم ناراحتي مي باشد.

اين به اين دليل است كه آن ها تازه ياد مي گيرند كه اشياء و افراد آشنا را بشناسند و در اطراف آن ها احساس داشته باشند اما هنوز متوجه نمي شوند كه فقط به اين دليل كه نمي توانند ديگران را ببينند، به اين معني نيست كه آنجا حضور ندارند.

بنابراين زمان مناسبي است تا به كودك خود نشان دهيد كه دوباره ظاهر خواهيد شد. بازي «دالي» را با كودك خود تمرين كنيد و از اين دوران در زندگي او لذت ببريد.

وقتي كودكان بزرگتر مي شوند، به مرور ياد مي گيرند كه والدين آن ها هميشه باز خواهند گشت و به مرور به افرادي كه از آن ها مراقبت كرده و نيازهاي آن ها را برطرف مي كنند، اعتماد لازم را پيدا مي كنند.

۲. با ديدن مكان ها و چهره هاي جديد دچار استرس مي شوند
گاهي اوقات هنگام بازديد از مكان هاي جديد كودك مضطرب مي شود. آن ها ممكن است تمايلي به خروج از خانه براي رويداد جديد نداشته باشند، هنگام ورود در گوشه اي بمانند يا رفتارهاي عصبي نشان دهند.

ترس از مكان هاي ناشناخته يكي از رايج ترين عوامل اضطراب آور است. راه مبارزه با اين امر اين است كه كودك خود را تا جايي كه مي توانيد براي مكان هاي جديد آماده كنيد.

به آن ها بگوييد كجا مي رويد. آماده كردن آن ها براي مكان هاي جديد مي‌تواند شامل نشان دادن عكس‌هايي از مكان، افراد آنجا و در صورت امكان، توصيف فعاليت‌ها در آن مكان كنيد.

آماده سازي كليدي است، دانستن اينكه آن ها از افراد جديد چه انتظاراتي مي توانند داشته باشند نيز مهم است. گفتگوهاي قبلي در مورد رفتار مورد انتظار آن ها و ارتباط با ساير افراد اطرافشان مي تواند آن ها را توانمند كند.

۳. اضطراب هنگام خواب
زمان خواب براي بچه هايي كه درگير اضطراب هستند براي خواب دچار مشكل زيادي مي شوند.

كودك ممكن است از تاريكي بترسد زيرا نمي تواند در تاريكي بسياري از چيزها را ببيند بنابراين به آن ها اطمينان دهيد كه چيزي براي ترس وجود ندارد.

بنابراين دورنماي تنها خوابيدن براي كودك مي تواند اضطراب آور باشد. نشانه هايي كه كودك شما اين را تجربه مي كند ممكن است شامل بي ميلي به خوابيدن، امتناع از رفتن به رختخواب يا گريه و رفتار عصباني باشد.

كارهايي وجود دارد كه مي توانيد براي كمك به آنها انجام دهيد:

يك روال آرامش بخش، قابل پيش بيني قبل از خواب ايجاد كنيد.
فضاي اتاق خواب آرام باشد.
كودكان قبل از خواب حيوانات عروسكي يا پتوهاي مخصوصي مي توانند داشته باشند كه خواب را براي آن ها راحت مي كند.
مطمئن شويد كه فرزندتان آماده است تا با آرامش و بدون اضطراب به رختخواب برود.
۴. تجربيات منفي تاثير زيادي دارد
طبق تحقيقات، اختلال اضطراب جدايي با «اضطراب رشدي نامناسب و بيش از حد در مورد جدايي از خانه يا از كساني كه فرد به آن ها وابسته است» مشخص مي شود.

كودكان مبتلا به اضطراب جدايي ممكن است به دليل تجربيات منفي دچار اين مشكل شده باشند.

اگر جدا شدن از شما براي فرزندتان سخت است، تمايلي به ترك خانه ندارند، يا زماني كه زمان رفتن به جايي است احساس بيماري مي كنند، احتمالا يك تجربه منفي را تجربه كرده است.

مانند بسياري از جنبه هاي ديگر فرزندپروري، ما بايد خطوط ارتباطي را باز نگه داريم. اين همچنين مي‌تواند به معناي دسترسي به يك مشاور كودك باشد كه بچه‌هاي ما نيز بتوانند به او اعتماد كنند.

تقويت رفتارهاي منفي پيرامون اضطراب جدايي يكي از دام هايي است كه ما به عنوان والدين ممكن است در آن گرفتار شويم. تسليم شدن به كج خلقي يا اضطراب بدون تحقيق مي تواند باعث شود فرزندانمان احساس امنيت كمتري كنند.

اين به اين دليل است كه تمام كنترل را در دستان آن ها قرار مي دهيم. آن ها به ما نياز دارند كه آن ها را راهنمايي كنيم، از آن ها حمايت كنيم و بدانيم كه هميشه در كنار ما امن هستند.

راهكارهاي كاهش اضطراب
ما مي توانيم براي كاهش اضطراب آن ها و كشف دليل اضطراب كارهاي زير را انجام دهيم:

صحبت از اتفاق منفي
توانمندسازي فرزندانمان با ابزارهايي براي موفقيت
تمرين زياد در خانه و بازگشت به جايي كه اتفاق رخ داده است.
بچه‌ها بايد اعتماد به نفس خود را تقويت كنند، كارهايي را كه مي‌توانند به تنهايي انجام دهند و بدانند كه هميشه مجبور نيستند اين احساسات را تجربه كنند، زيرا ما از آن ها حمايت مي‌كنيم.

منبع:كانون مشاوران ايران-۵ نشانه كه كودك شما اضطراب جدايي دارد

قبل از فكر كردن در مورد اختلالات هيجاني كودك، بهتر است از خود بپرسيد: كودك من اضطراب دارد يا عاديست؟ آيا هيچ گاه به شدت احساس نگراني يا ناراحتي شديد هيجاني نكرده ام؟ به احتمال زياد پاسخ مثبت است!

همه ما اين قبيل هيجان ها را تجربه كرده ايم و اين تجربه ها به تنهايي دليل كافي براي دادن اين حكم نيست كه نابهنجاري يا نقص در شخصيت و منش وجود دارد. كودكان نيز ترس و اضطراب-همان چالش هاي هيجاني طبيعي- دارند و اين ترس و اضطراب تنها زماني كه شديد، مزمن،ممتد و مزاحم باشد علامتي از اختلال روانشناختي است.

طي پنجاه سال گذشته، يافته هاي پژوهشي همگي نشان ميدهند كه ترس و اضطراب در كودكي امري معمول و شايع است (جرسيلد و هولمز، ۱۹۳۵، لاپاس ومونك، ۱۹۵۸، مك فارلن، آلن و هانزيك، ۱۹۵۴، اولندايك و كينگ، ۱۹۹۱، به نقل از كندال، ۱۳۸۹). تحقيقات قديمي تر مثل تحقيق جرسيلد و هولمز (۱۹۳۵) شيوع ترس و اضطراب را به خوبي اثبات كرد. در ان زمان پژوهش ها نشان دادند كه ممكن است كودكان و نوجوانان ۹ تا ۱۳، نوعي ترس شديد با نگراني جدي تجربه كنند. به نظر مي رسد پيچيدگي هاي ترس كودكان با رسيدن به ۸ سالگي كه همراه تحول شناختي كودك و افزايش توانايي او براي استدلال و توسعه پيام هاي منفي ممكن و نتايج در اينده مي باشد افزايش مي يابد. هم چنين منابع اوليه ترس و اضطراب با مراحل تحولي در زندگي تغيير مي يابد. بايد توجه داشت همراه با تحول ميزان ترس هاي گزارش شده كودكان كاسته مي شود و كانون ترس تغيير مي يابد.

همراه با جريان رشد نوع ترس ها نيز تغيير مي كند، يعني در سنين متفاوت ترس هاي متفاوتي مطرح مي شود. مثلا كودكان ۸ ماهه تا ۲ساله از جداشدن از مراقبان خود مي ترسند، اما اين ترس بين ۱ تا ۲ سالگي كاهش مي يابد. بين ۲ تا ۴ سالگي از شدت دلبستگي كاسته مي شود وترس هاي ديگري مانند ترس از حيوانات وتاريكي ظاهر مي شود. بين ۴ تا ۶ سالگي، قدرت تصور و تصويرسازي كودك رشد مي كند و تصويرهايي از ارواح، هيولاهاي نيمه انسان-نيمه حيوان و صداهاي غيرقابل توضيح در شب را مي سازد. بعد از۶ سالگي كودك احتمالا بيشتر از آسيب، مرگ يا بلاياي طبيعي مي ترسد. هم نوجوانان سفيدپوست و هم نوجوانان آمريكايي آفريقايي تبار ترس هايي مشابه درباره صدمه ديدن خود يا ديگران ابراز مي كنند، كودك با نزديك شدن به دوران نوجواني،ممكن است از پذيرفته نشدن در گروه بزرگسالان بترسد.

جدول: ترس ها و اضطراب هاي مرتبط با سطوح سني مختلف در كودكان

سن كانون ترس يا اضطراب
۰-۶ ماهگي عدم حمايت، صداي بلند، محرك هاي حسي شديد
۶-۹ ماهگي غريبه ها، محرك هاي ناگهاني يا غير قابل انتظار (مثل صداها)
۱ سالگي جدايي از فردي كه از كودك مراقب مي كند، آسيب ديدن، توالت رفتن و غريبه ها
۳ سالگي حيوانات، ماسك ها، تنها ماندن، جدايي از والدين
۴ سالگي تاريكي، حيوانات و سر و صدا
۵ سالگي حيوانات، افراد بد، تاريكي و جدايي از والدين
۶ سالگي غول ها، جادوگرها و ديگر افراد غير عادي، صدمات جسمي، رعد و برق و تندر، جدايي از والدين (براي مثال هنگام رفتن به مدرسه)
۷-۸ سالگي غول ها، جادوگرها و ديگر افراد غير عادي، (مثلا انهايي كه در كتاب ها و فيلم ها هستند) وقايع غير عادي موجود در رسانه ها و فيلم ها، (مانند جنگ و بمب گذاري و انفجارها)، تنها ماندن، صدمات و اسيب ها.
منبع: آلن ديك، ۱۹۸۳

محيط اجتماعي در پهنه زندگي چالش هاي متفاوتي را پيش روي ما مي گذارد كه مستلزم رشد مهارت ها، باورها يا احساسات جديد است. طي دوران كودكي ترس ها و اضطراب ها اين قبيل چالش ها را به وجود مي آورند. كودكان با فراگيري روش هاي مقابله با موقعيت هاي اضطراب زا و ترس آور اين دوران، نحوه كنار آمدن با ترس ها و اضطراب هاي زندگي آتي را مي آموزند. براي مثال اذعان به ترس، رويارويي و سپس مقابله با آن، و در نهايت نترسيدن در واقع توالي رشد كودك است تا در آينده براي مقابله با ترس و اضطراب آماده باشد.

بر اساس متون و ادبيات تحولي، بسيار معقول است كه كودكان و نوجوانان نسبت به تجربه ترس ها و اضطراب هاي مختلف در مراحل مختلف تحول خود اسيب پذيرتر باشند. با وجود اين، چه چيزي واكنش و ترس و اضطراب بهنجار را از اضطراب هراس باليني جدا مي سازد؟ متخصصان باليني دستورالعمل هايي را براي متمايز كردن واكنش ترس طبيعي از شرايط اضطرابي كه از نظر شدت، فراواني، محتوا، دفعات و نشانه هاي اضطرابي با همتايان بهنجار خود متفاوت هستند تهيه كرده اند (كندال، ۲۰۰۰).

شدت واكنش ترس بيش از انست كه براي مقابله با موقعيت لازم است. براي مثال ممكن است كودكي را كه هنگام معاينه شدن توسط پزشك، لگد مي زند، تكان مي خورد و گريه مي كند، به عنوان كودك هراسان مشخص كنيم.
واكنش ترس با فراواني زيادي رخ مي دهد، و از راه اطلاع دادن و اطمينان دادن به فرد كاهش نمي يابد. بسياري از والدين شكايت دارند كه ترس كودكان با هيچ نوع اطمينان خاطر دادني به انها كاهش نمي يابد.
محتواي اين واكنش هاي ترس بر محرك ها يا موقعيت هاي بي خطر متمركز است، به عبارت ديگر موقعيت هايي هستند كه به هيچ وجه خطري را ايجاد نمي كنند. چنين محرك هايي شامل ترس از مدرسه رفتن، صداهايي مانند بمب يا بالا رفتن از اسانسور است.
به نظر مي رسد كه واكنش ترس خود به خود بوده و وراي كنترل عمدي كودك است.
واكنش ترس به فرار يا اجتناب از موقعيت منجر مي شود. براي مثال كودكي كه هنگام بارش باران هاي شديد از تنها ماندن در خانه اجتناب كند، به عنوان كودكي كه از رعد و برق و تندر هراس دارد مد نظر قرار مي گيرد.

منبع:كانون مشاوران ايران-كودك من اضطراب دارد يا عاديست؟

به احتمال زياد كودك مضطرب در اطرافيان خود مي شناسيد كه به دلايل مختلف اضطراب دارد و نياز دارد كه در مورد آن باكسي صحبت كند.

لزوماً لازم نيست فرزند شما ارتباط با شخصي درگير اضطراب داشته باشد تا بتواند در مورد آن سؤالاتي داشته باشد. اين عارضه اغلب در تلويزيون و فيلم‌ها ظاهر مي‌شود و ممكن است از ديگران در مورد آن بشنوند.

كمك به كودك مضطرب
براي كودكان بزرگ‌تر، مي‌توانيد در مورد اينكه چگونه بر ذهن و بدن تأثير مي‌گذارد و برخي از علائمي كه آن ها يا عزيزانشان ممكن است در نتيجه اضطراب تجربه كنند، صحبت كنيد. همچنين مي توانيد درباره انواع مختلف اضطراب مربوط به مدرسه، آينده يا چيزهاي ديگر صحبت كنيد.

علاوه بر اين مهم است كه با فرزندان خود در مورد مديريت اضطراب صحبت كنيد و به آن ها اطلاع دهيد كه در مواقعي كه احساس اضطراب مي كنند به اشتراك گذاشتن احساسات خود مي توانند حمايت مورد نياز خود را دريافت كنند.

براي بچه‌هاي كوچك‌تر، ممكن است بخواهيد بگوييد: «گاهي اوقات نگراني‌ها يا ترس‌ها آنقدر بزرگ مي‌شوند كه به سختي مي‌توانيم به تنهايي با آنها كنار بياييم. هر اضطراب و استرسي كه زندگي را براي شما واقعاً سخت كرده است لازم است با درمانگر يا مادر و پدر خود درجريان بگذاريد.»

سوالاتي كه ممكن است فرزندتان از شما بپرسند
صرف نظر از سن فرزندتان، احتمالاً وقتي موضوع اضطراب مطرح مي شود، سؤالاتي براي او پيش مي آيد. در اينجا چند مورد رايج وجود دارد كه ممكن است بخواهيد خود را براي آن ها آماده كنيد:

اگر مغز من اشكال داشته باشد چي؟
براي كودكي كه خودش اضطراب را تجربه مي كند، نگراني هايي كه دارد بسيار واقعي است. مهم است كه اين نگراني ها را با كنار زدن آن ها حل نكنيد.

در عوض، به آن‌ها اطلاع دهيد كه ترس‌ها و نگراني‌هايي كه دارند از مكان‌هاي واقعي سرچشمه مي‌گيرند و معتبر هستند. اما ميزاني كه اين ترس‌ها و نگراني‌ها بر افكار آن‌ها تاثير مي گذارند بيش از اندازه مي باشد و بايد آن را كنترل كنند.

يكي از راه‌هاي مفيد براي انجام اين كار اين است كه با آن‌ها درباره ترس‌هايشان صحبت كنيد و راه‌حل‌ها يا راه‌هاي ممكن براي حل اين ترس‌ها را مشخص كنيد.

كودكاني كه اضطراب مداوم را تجربه مي كنند ممكن است در عزت نفس و اعتماد به نفس نيز دچار مشكل شوند. آن ها ممكن است تصور كنند كه در هر موقعيتي كار اشتباهي انجام مي دهند كه باعث اضطراب آن ها مي شود.

مهم است كه به بچه ها يادآوري كنيم كه هيچ مشكلي براي آن ها يا هركسي كه اضطراب دارد وجود ندارد.

به فرزندان خود يادآوري كنيد كه شكسته يا معيوب نيستند. همچنين مي‌توانيد توضيح دهيد كه برخي رويدادها مانند ضربه، استرس يا ناملايمات ممكن است باعث ايجاد شرايط سلامت روان شوند.

سعي كنيد به آن ها بفهمانيد كه داشتن اضطراب تقصيرشان نيست و مي توانند براي آن كمك بگيرند.

درمان اضطراب چگونه است؟
هنگام صحبت در مورد كمك گرفتن براي اضطراب، كودكان ممكن است بخواهند بدانند كه چگونه بايد آن را از بين ببرد. بسته به شدت اضطراب آن ها، شناسايي مشكل اغلب اولين قدم در درمان است. تحقيقات نشان داده است كه درمان به تنهايي اغلب مي تواند بسيار مفيد باشد.

همچنين مي توانيد با كودك مضطرب خود در مورد داروهايي كه ممكن است علاوه بر درمان در دسترس هستند صحبت كنيد و به او بگوييد كه درست مانند مصرف آنتي بيوتيك براي بيماري بدن، داروهاي ضد اضطراب نيز مي تواند به علائم اضطراب كمك كند.

برخي تحقيقات مورد اعتمادنشان داده است كه تركيبي از روان درماني و دارودرماني براي برخي افراد موثر است البته دارو درماني و مصرف هرگونه دارو بايد زير نظر روانشناس انجام شود.

منبع:كانون مشاوران ايران-چگونه با كودك مضطرب خود صحبت كنيم؟

چرا صحبت درباره اضطراب مهم است؟

كودكان و نوجوانان اغلب دليل اضطراب خود را تشخيص نميدهند. درعوض فكر ميكنند كه مشكلي دارند.

كودكان ممكن است روي نشانه هاي فيزيكي اضطراب متمركز شوند.

(مانند دردمعده). نوجوانان ممكن است فكر كنند .

صحبت صحبت در مورد اضطراب
كه عجيب و غريب، خارج از كنترل و حتي احمق شده اند! اين افكار ممكن است انها را مضطرب تر و خجالتي كند.

بنابراين اولين مرحله، اموزش به كودكان درباره اضطراب و چگونگي تشخيص ان است.

خود اگاهي مهم است.

نظر اشتباه : صحبت درباره اضطراب ممكن است كودكان را مضطرب تر كند.

حقيقت: تامين اطلاعات درست درباره اضطراب، ميتواند گيجي و يا شرمندگي انها را كم كند.

توضيح دهيد كه اضطراب يك تجربه معمول و طبيعي است، و ميتواند به طور موفقيت اميزي هدايت شود.

وقتيكه كودك شما اين را بفهمد ، انگيزه بهتري براي اينكه زندگي را راحتتر سازد دارد.

معرفي بحث اضطراب به كودكان
چطور اين كار را انجام دهيم:

سه مرحله براي معرفي بحث اضطراب به كودكان وجود دارد:

مرحله ۱: كودكان را به پذيرفتن ترس و نگراني تشويق كنيد.

مرحله ۲: درباره اضطراب به انها اموزش دهيد.

مرحله ۳: به انها درباره تشخيص اضطراب كمك كنيد.

مرحله ۱: كودكان را به پذيرفتن ترس و نگراني تشويق كنيد:

بوسيله توصيف يك موقعيت اخير كه شما نشانه هاي اضطراب را در كودكتان مشاهده كرديد شروع كنيد.

“ديروز وقتيكه سارا اينجا امد، تو خيلي ساكت به نظر ميرسيدي و كنار مامان نشستي.

به نظر ميرسيد كه تو از امدن يك مهمان درخانه عصبي بودي.

به كودكتان درباره چيزهايي كه وقتيكه همسن انها بوديد از انها ميترسيديد بگوييد.

(مخصوصن اگر شما ترسهايي مشتركي داشتيد)، و از انها بپرسيد كه ايا نگرانيها و ترسهاي مشابه اي دارند.

از او بپرسيد كه چه چيزهايي بيشتر او را نگران ميكند. ممكن است مجبور باشيد.

تا او را با مثال زدن اماده كنيد مانند” من بچه هايي ميشناسم كه از ______ ميترسند، ايا تو هم از ان ميترسي؟”

مشخص كردن ميتواند به كودكان دربررسي ترسها و احساسات كمك كند.

برخورد مناسب با اضطراب
وقتيكه كودك شما اضطراب يا نگراني را بيان ميكند، به او بگوييد كه او را باور داريد به او اطمينان دهيد، و اينكه اين احساسات طبيعي هستند.

به ياد بياوريد كه كودك شما نشانه هارا از شما دريافت ميكند. پذيرش افكار نگران و اضطراب را به او نشان دهيد.

اگر شما ارام بمانيد، اين به كودك شما براي ارام شدن كمك ميكند.

نكته: ايا شنيدن ” نگران نباش و ارام باش!” به شما هنگام اضطراب كمك ميكند؟ احتمالن اين كودك شما را نيز زياد ارام نميكند.

اين مهم است بپذيريد كه ترسهاي كودكتان واقعي است.

احساس همدردي شما، شانس اينكه او راهنمايي شما را بپذيرد و درباره ترسهايش با شما دراينده صحبت كند را افزايش ميدهد.

منبع: مركز مشاوره و روانشناسي ايران -با كودك يا نوجوان خود درباره اضطراب صحبت كنيد؟